Δευτέρα 6 Ιουνίου 2016

Χάθηκα





Κάπου στο μακρινό '99, τότε που εγώ ήμουν κάτι για σένα κι εσύ ήσουν κάτι για μένα.
 Μια από τις τελευταίες απόπειρες να κάνουμε αληθινές διακοπές, ξέγνοιαστες.
 Ούτε κρίση ούτε ευρώ, τίποτα.
Ποδήλατο, μπάσκετ, καφέδες, μαυροδάφνες και η κυρα Δόμνα να φωνάζει,
 αλλά εμείς τίποτα, στην εθνική οδό με τα ποδήλατα για να βρούμε τα μακντόναλτς.
 Άγνοια.
Σε κάποιο διάλειμμα είδαμε για το μεγάλο σεισμό στην Τουρκία αλλά δεν νιώσαμε, 
τα βλέπαμε σε μια δεκατεσσάρα τηλεόραση και δεν καταλαβαίναμε τίποτα,
 μέχρι που μας ήρθε μετά από ένα μήνα.
Καβάλα στα ποδήλατα στο κοντινό μίνι μάρκετ, στη Μαρία τη Ρούσσου για προμήθειες 
και βουρ για την οδό Αιά, τα ''σκουπίδια''.

Κατέβηκα το δρόμο προς τη θάλασσα, είδα τα κύματα, χάθηκα μες στο χρόνο..