Πέμπτη 8 Αυγούστου 2013

Νονά







''Τελευταία φορά που είδα τη νονά μου η Γιουβέντους έπαιζε μπροστά με Ραβανέλι-Βιάλι''

Νομίζω πως αυτό το tweet είναι ένας αστείος τρόπος για να περιγράψω το πόσο καιρό είχα
 να δω τη νονά μου. Την ξαναείδα προχτές, στο ίδιο σπίτι με τότε, πριν από 16 χρόνια.

Είχαμε και οι δύο αυτή την ηλίθια έκφραση στα πρόσωπα μας, μεταξύ σοβαρού και αστείου κατηγορούσαμε ο ένας τον άλλο γι' αυτά τα 16 ολόκληρα χρόνια χωρίς επικοινωνία. Και ναι ρε φίλε, αν εξαιρέσεις ένα δικό μου τηλεφώνημα το 2002 από την Καλαμάτα, δεν ξαναμιλήσαμε ποτέ. Ούτε καν σε γιορτές και γενέθλια.

Δεν θέλω να μιλήσω άλλο για το τι έκανε ο καθένας αυτά τα 16 χρόνια, το μόνο που θέλω να πω είναι πως όταν σου δίνεται η ευκαιρία να βαφτίσεις ένα παιδί είναι μεγάλη υπόθεση. Είναι κάτι σαν ευλογία, είσαι τυχερός ρε παιδί μου πως το λένε. Κι εσύ πρέπει να το θες πολύ, να μην το δεις σαν υποχρέωση, γιατί αν το δεις σαν υποχρέωση τότε γάμησε τα.